Jeśli nawet informuje się dziec­ko, że ktoś umarł, musi mieszać je i niepokoić na­sze zakłopotanie i troska, kiedy o śmierci osoby, której dobrze nie zna, mówi ono w ten sam, raczej obojętny i dziwny sposób, jakby mówiło o śmierci swojego ulubionego kotka.Dziecko w wieku od trzech do siedmiu Lit nie tylko zapoznaje się z faktami śmierci i doświadcza, jak ludzie reagują na śmierć; działa również jego wyobraźnia. Fantazje mieszają się z faktami j z re­akcjami dorosłych, do fantazji zaś dołącza się prze­rażenie. Dziecko wie, co to znaczy wstrzymać od­dech i co to znaczy pozostać samemu. Może sobie wyobrazić, jak to by było, gdyby je zakopano w ziemi w zamkniętym pudle. „Umrzeć” może oznaczać dla dziecka, że można się obudzić i stwier­dzić, że się jest zakopanym w zamkniętym pudle w ziemi i że nie można zaczerpnąć powietrza, choć wstrzymywany oddech wydziera się z piersi. Śmierć może oznaczać dla dziecka, że będzie na zawsze samo.

dr Agata Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Serwis prowadzę aby dzielić się z Wami zdobyta przeze mnie wiedzą. Jestem lekarzem w jednym z Katowickich szpitali. Na codzień spotykam się z wieloma chorobami. Wpisy jakie tutaj zamieszczam są autentyczne. Mam nadzieję, że spodobają Ci się treści na stronie. Zapraszam do czytania!